Ziektes in rozen bestaan voornamelijk uit enkele soorten schimmels. Deze schimmels kunnen zich in de volgende vormen openbaren:

• als zwarte vlekken op de bladeren; de vlekken beginnen onder in de plant en breiden zich naar boven en over buurrozen uit. Daarna treedt bladval op. Dit verschijnsel heet “sterroetdauw”.
• witte poederachtige aanslag op de bladeren en knoppen, vooral op de jonge loten. Uiteindelijk verschrompelen de bladeren en knoppen. Dit heet “meeldauw”.
• bruine stippels op onder en bovenzijde van de bladeren. Deze verspreiden zich over de plant, waarna bladval optreedt. Dit heet “roest”.

De eerste twee komen vrij algemeen voor en zijn niet onoverkomelijk voor de plant, doch hij wordt er niet echt mooier op. De laatste ziekte is echter ernstiger maar komt gelukkig veel minder voor. Als oorzaak van deze schimmels spelen verschillende factoren mee. Ik noem ze even: minder ideale groeiomstandigheden en erfelijke belasting van de variëteit: Elke roos houdt van zon, luchtcirculatie door de bladeren, weinig concurrentie, een voedzame bodem en een gelijkmatige watervoorziening.

U ziet dus eigenlijk wel waar op gelet moet worden. Een roos waarbij geen of minder ernstig ziekte in de genen zit en die onder optimale omstandigheden groeit, zal niet ziek worden. Dat klinkt gemakkelijker dan het is. Welke roos heeft gezonde voorouders? En wat zijn ideale groeiomstandigheden? Rozen die in rechte lijn afstammen van onze inheemse wilde rozen zijn het gezondst in ons land. Gelukkig zijn er ook vele soorten prachtige rozen die ook onder minder goede omstandigheden vrijwel of geheel ziektevrij blijven. Er zijn er teveel om ze hier nader te noemen, maar ga in augustus of september eens kijken in een rosarium wanneer deze nog ziektevrij is. U kunt natuurlijk ook bij mij op de kwekerij langskomen dan kan ik u nog veel meer vertellen.

Piet Veldhuis