Een gewone wesp leidde me af terwijl ik in de tuin probeerde te schrijven. Niet heel speciaal zou je denken, ware het niet dat onder het lichaam van deze twee lange sprieten bungelden. Huh? Ik vergat mijn computer en volgde de wesp door de tuin tot ze neerstreek op een dikke tak op ooghoogte.

Wat bleek? De lange sprieten waren de poten van een spin! De wesp had een hooiwagen te pakken. Ik maakte snel een foto met mijn mobiel en rende naar binnen voor mijn camera (die veel betere macrofoto’s neemt). Bij terugkomst was de wesp verdwenen. Alleen een lange, spinachtige poot hing nog aan de tak, akelig samentrekkend alsof zijn eigenaar er nog aan vastzat.

Wespen hebben een slecht imago, maar verdienen ze die? De gewone wesp die ik zag is een werkster. Ze maalt de spin fijn, peuzelt hem op en vliegt dan naar haar kolonie om de larven spinnenbraaksel te voeren. Zo vangt ze heel wat insecten (en spinnen) af die lastig kunnen zijn. Tussendoor drinkt ze nectar van bloemen, waarmee ze de bestuiving een handje helpt. Zelf vormt ze ook een fijne snack, bijvoorbeeld voor vogels. De gewone wesp is stiekem een heel nuttig beestje.

Het opdringerige gezoem rond limonade is dan ook onze eigen schuld. Omdat tuinen steeds minder bloemen en meer tegels hebben, valt er (vooral in de zomer) minder voor ze te halen. Ze gaan dan op zoek naar ander eten, waardoor jouw limonade of, zeg een hamburger voor op de barbecue, ineens aantrekkelijk wordt. Lastig als je allergisch of bang bent, of de wesp met limonade en al opdrinkt. Die kans kun je verminderen door extra (nectarrijke) zomer- en najaarsbloemen aan te planten.

Dat slechte imago van de gewone wesp past nog minder bij haar familieleden. Tot de wespen en wespachtigen behoren duizenden soorten, waarvan het gros helemaal niet opdringerig of agressief is. De meesten zullen je niet eens opvallen, tenzij je er actief naar zoekt. Kleine ‘vliegjes’ die zenuwachtig heen en weer vliegen en lopen blijken, als je langer kijkt, vaak helemaal geen vliegjes maar kleine sluipwespen. Die vallen onder een groep wespen (te herkennen aan hun wespentaille) die een levende gastheer gebruikt als incubator voor hun larven. Er zijn o.a. sluipwespen die hun eitjes in rupsen injecteren, in bladluizen of in spinnen. De larven eten de gastheer van binnenuit op, komen naar buiten om te ontpoppen en injecteren weer een nieuwe generatie gastheren. Het zijn belangrijke plaagbestrijders, die net als de gewone wesp ook van bloemen snoepen, maar je zult ze nooit in je limonade tegenkomen.

Ik neem tegenwoordig standaard mijn camera mee, als ik in de tuin ga zitten. Dan kan ik elk klein zenuwpeesje, spinnetje en ‘vliegje’ fotograferen en als er nog eens een wesp met prooi voorbij komt, dan hoef ik niets te missen.

Iris Veltman