Ik begon 1 april met een nieuwe baan, wat weer extra tijd kostte en begon me daarom al schuldig te voelen dat ik mijn strobalen verwaarloos. Dus op een mooie dag toog ik met een emmer ezelpoep, mijn man, goede moed en twee zakken biologische mestkorrels naar de tuin. Voor het experiment leek het me leuk om een van de halve cirkels balen met ezelpoep en de andere met de korrels te doen. Gewoon omdat het kan. Dankzij boekjes, Instagram en YouTube heb ik deze hele strobalenmethode opgeduikeld en al voor ik daadwerkelijk een moestuin had, besloten dat ik dat ging uitproberen.

Ik heb nu 21 balen in twee halve cirkels staan. Met daartussen anderhalve meter pad. De touwtjes heb ik om de balen gehouden, dan blijven ze compact. Ze staan op hun zij. Lekkere hoogte om te verzorgen. In een van de instructie filmpjes (https://youtu.be/Zmz1MkfeFw8?si=AeuVp9ipx0Vae1CM) zie je iemand in de USA voordoen hoe het moet. Samen met de goeroe van deze moestuin techniek; Joel Karsten. Wat ik daar leerde was dat de strobalen met de geschoren/gesneden kant naar boven moeten staan. En dat is ook wel logisch. Dan zie je de stelen als open rietjes. En in die “rietjes” kan dan mooi water diep de strobaal inlopen. Ik heb op de tuin gelukkig een 1000 liter vat water en twee grote tonnen om water van de kas op te vangen. Daar doop ik de gieters in. Gaat lekker snel!  Want ik heb begrepen dat je allereerst de balen super nat moet maken. Dat het water eruit stroomt als het ware. Ik denk dan: “zijn ze niet al doorweekt?” Het heeft best veel geregend sinds ze er staan.

Sommigen balen zien er al zwart-grijzig uit, en er groeit ook hier en daar al een vers sprietje groen uit. Als ik mijn hand erin pers voelt het nattig. Ik besluit ze gewoon maar een gieter per baal te geven om te beginnen en daarna nog eentje om de mest erin te werken. Juist. Lekker even bezig. Dat zijn zeker 42 gieters vol water. Geen probleem! Ik zit boordevol energie en ondertussen maakt Ronald een prachtig gevlochten wilgenhekje rondom een onontgonnen stukje grond. We merkten op dat er een looppad was ontstaan en daar werd een stukje land door ingekaderd. Met een hekje erom is het nu een leuk perkje geworden voor geneeskrachtige bloemen. Zo ontstaat het tuinplan bij ons. Hier geen rechte paden en vierkante perken.

Ondertussen ben ik begonnen met mijn emmertje ezelpoep. Ik smeer en druk het zoveel mogelijk plat en in de open strootjes. Heerlijk werkje. Ik heb net genoeg voor de kortste halve cirkel van 9 balen. Dan ga ik dit erin werken met water. Binnen de kortste keren heb ik doorweekte mesthandschoenen. 
Na al deze balen nogmaals te hebben bewaterd gaat het mij opvallen dat het waterpeil nu wel heel snel daalt in die tonnen en ik ben er nog niet!! De buitenste cirkel doe ik met koemestkorrels gemengd met organisch materiaal korrels. Nou dat gaat wel even wat makkelijker. Ook die weer met veel water erin werken. Erin? Ze blijven er vooralsnog gewoon op liggen meuren! Ieiieiew. Ik vind de verse ezelpoep echt beter te doen dan die koemestkorrels. En het water wordt steeds groener wat ik opdiep uit de ton. Ik hang er dubbelgeklapt overheen om de laatste restjes op te vangen in mijn gieter. 

Ik red het allemaal net met wat algwater van de bodem van het vat en wat extra uit de pomp. Na een aantal dagen kom ik terug, denkend dat de vieze stinkkorrels nu wel uit elkaar zijn gevallen en in de baal gezonken. Het heeft flink geregend en geonweerd. Als ik mijn tuin nader riekt het al naar koemest. De korrels liggen nog keurig op de balen. De ezelmest als een vaste vlassige vlaai erop. Ik heb geen water en geen energie meer om tien minuten per gieter te pompen om 1 baal te bewateren. Dat zou 3,5 uur kosten. Ik geef lamlendig een baal een waterbadje en laat de balen voor wat ze zijn. De plantjes in de kas krijgen wel wat water.
Dan is het wel jammer dat er geen waterleiding is hier. Er zit dus niets anders op dan regen wensen! Het kan even niet anders. Sorry! 
Eerst nog even genieten van het zonnetje en dan gaat er zowaar een vlinder op mijn hand zitten (het zal de mestgeur wel zijn).

P.S. Ik heb op een later tijdstip in de week wel de moed gevat om zo’n gieter of 25 water op te pompen. De dag erna: alsof mijn rib gekneusd is, zoveel spierpijn aan een kant. Maar: de mest is verder weggezonken en als ik mijn hand in de strobalen steek dan voelt het al een paar graden warmer… dit gaat de goede kant op.

Geniet van de lente en u moet de groeten van Moesmeisje Rijs hebben!