Nu weer even terug naar afgelopen groeiseizoen, waarin we weer van alles hebben beleefd. We hadden een winter met weinig vorst en de planten die we hadden laten staan (bijvoorbeeld de dahlia’s) liepen allemaal weer uit en groeiden als een tierelier. Het werd  een prima dahlia jaar. Zo ook voor de vijgen, de fuchsia’s, de pruimen, de agapanthus en ga zo maar door. Een mooi bloemrijk jaar met veel zon en voldoende ongedierte. Een jaar met woekeraars en woelmuizen. Een jaar met processierupsen en boktorren, met zevenblad en duizendknoop. Maar bovenal een jaar met veel zonnig weer, soms met extremen. Wat te denken van de stortbuien en hagelstenen, met hittegolven en vloedgolven. We hebben het allemaal overleefd maar het een en ander zet ons wel aan het denken. Moeten we toch maar wat meer aan onze waterberging doen? Moeten we toch maar wat zuiniger aan doen? Meer dingen hergebruiken? Niet zoveel en zover reizen? Minder vlees eten? Ons afval beter verzorgen? Die boom toch maar niet kappen? Zelf ben ik er al heel lang achter dat we zuinig moeten zijn op onze leefomgeving met ons bomenbestand. De CO2 en stikstof eters koesteren. De natuur, het bos en ook onze tuin zullen  we in goede conditie moeten houden en niet opofferen aan onze drift naar meer luxe en verstening. Sinds dit jaar ben ik er ook achter gekomen dat in mijn tuin ongeveer 100 m1.  imposante buxus hagen het gaan begeven. Hier en daar zijn die hagen opgeknipt met spitsen van wel 2.5 meter hoogte, maar ik zie ze uit mijn handen glijden  door toedoen van de buxusmot. Emoties lopen door het lijf en Ik vecht er voor maar denk het te gaan verliezen. Alle rups etende vogeltjes ten spijt worden ze langzaam kaal gevreten. 45 jaar geleden opgekweekt uit stekjes van 5 cm. lengte en nu op hun retour! Maar zo is de natuur, eten en gegeten worden, wegslikken en doorgaan. Ondanks dat denk ik toch dat het een mooi (groei)seizoen is geweest. Op naar de winter of iets dat er op lijkt.

Nico Brantjes